سفر به یک دنیای متفاوت - وبلاگ عصر نو

به گزارش وبلاگ عصر نو، اینجا یک سالن بزرگ است و مردم به صف ایستادند تا جلیقه های مخصوص و تیوپ های شنا را تن شان نمایند.تا لحظاتی دیگر همه سوار قایق می شوند و گردشی اعجاب انگیز را شروع می نمایند.سفری به دل کوه و اعماق غاری شگفت انگیز...

سفر به یک دنیای متفاوت

اینجا یک سالن بزرگ است و مردم به صف ایستادند تا جلیقه های مخصوص و تیوپ های شنا را تن شان نمایند.تا لحظاتی دیگر همه سوار قایق می شوند و گردشی اعجاب انگیز را شروع می نمایند.سفری به دل کوه و اعماق غاری شگفت انگیز...

پیشروی شروع می گردد و قایقرانان به درون حفره ای تاریک که با سوسوی نورهای مصنوعی و لامپ ها قابل رویت شده است پارو می زنند.فضای وهمناکی است.انگار به لوکیشن یک فیلم ژانر وحشت وارد شده اید.فضایی مثل دنیای خارج از زمین شاید هم در اعماق زمین...!آیا کتاب سفر به اعماق زمین ژول ورن را خوانده اید؟ شاید او برای نوشتن اثر تخیلی جذابش از جایی شبیه غار علیصدر ما الهام گرفته باشد!

صخره ها و قندیل های عجیب و غریب و گاه هولناک آهکی هر یک تداعی شکلی خاص است که شیر- دست های آدمی- شمع- انسان مشعل به دست و ...صدای چک چک قطرات آب از هر طرف به گوش می رسد.گاهی ارتفاع قندیل های آهکی از سطح آب تا ده متر می رسد و گاه این ارتفاع آنقدر کم است که مجبور می شوی سرت را بدزدی تا قایق از زیر صخره ها و قندیل ها عبور کند.

این لایه های آهکی صدها میلیون سال است که توسعه پیدا نموده و به مرور به هم پیوسته اند و به عبارتی میلیون ها سال است که قلم هنرمند خالق هستی به نقش آفرینی این شاهکار شگفت انگیز مشغول بوده است تا این غار بسیار وسیع در دل زمین ایجاد گردد.

این غار با وجود گذرگاه های ممتد آبی و دریاچه های وسیع و قابل قایقرانی که در سرتاسر غار گسترده شده اند یکی از زیباترین جلوه های طبیعی ایران و دنیا و پدیده ای منحصر به فرد به شمار میرود. تنها در تعداد معدودی از این غارهای دنیا مثل غار مولیس در فرانسه و غارهای شوالیه و بواکان در استرالیا چنین زیبایی های خیره نماینده ای وجود دارد.

آب دریاچه ی غار بدون رنگ و بو و با مزه ای معمولی است و هیچگونه موجود زنده ای در آن زندگی نمی کند.درجه ی حرارت آب در طول سال ثابت و در حدود 12 درجه سانتیگراد است و به قدری زلال است که تا عمق ده متری و با نور معمولی و چشم غیرمسلح به خوبی قابل رویت است.این آب به علت وجود میزان زیادی املاح آهکی غیرقابل نوشیدن است.

مازاد آب غار به وسیله رشته های مختلف نظیر چشمه شر به خارج راهنمایی می گردد.عمق آب غار در قسمت های مختلف متفاوت بوده و بین صفر تا 14 متر در نوسان است.

آب دریاچه ها از چشمه های زیرزمینی و ریزش مداوم آب از دیوارها و سقف غار تامین می گردد.ریزش های جوی نظیر برف و باران باعث چکه کردن سقف و دیوارهای غار می گردد.

هوای داخل غار بسیار پاک و لطیف و عاری از هرگونه گرد و غبار و آلودگی میکروبی است و در تابستان خنک و در زمستان گرم و مطبوع است.این هوا بسیار سبک بوده و حالت سکون مطلق دارد یعنی اگر یک شمع را در آنجا روشن کنید شعله ی آن ثابت است و تکان نمی خورد.

بعد از عبور از دریاچه ها به نواحی خشک غار می رسیم و با پیاده روی در دالان های تاریک و مخوف دوباره دریاچه ای نو کشف می گردد.برخی از نواحی خشک غار مرتفع است و مجبور می شوی از صخره های عجیب و غریب اما شگفت انگیزش بالا بروی تا به فضاهای نوتری برسی.

پیشروی در غار علیصدر بسیار هیجان برانگیز است و هر لحظه منتظرید تا یک اتفاق تازه بیفتد و با چشم انداز ای متفاوت روبه رو بشوید.

اما نشانی غار علیصدر در کجا واقع شده است؟

روستای علیصدر از توابع شهرستان کبودرآهنگ است که در 75 کیلومتری شمال غربی شهر همدان قرار گرفته است.برای دسترسی به این غار سه جهت وجود دارد:

الف-همدان-لاجین به بیجار که تازه تاسیس است و مناسب تر به نظر می رسد.

ب-از تقاطع سه راهی پایگاه هوایی نوژه در جاده همدان به رزن

ج-از طریق همدان به صالح آباد

غار علیصدر در ارتفاعات ساری قیه یا صخره زرد به وجود آمده است.در این کوه دو غار دیگر به نام های سوباشی و سرآب وجود دارد که در حدود ده کیلومتر با غار علیصدر فاصله دارند و به لحاظ توسعه زیاد لایه های سنگ آهک متبلور در منطقه امکان دارد بین این سه غار ارتباط برقرار باشد و بتوان از علیصدر به غارهای دیگر نقب زد.

زمین شناسان قدمت سنگ های کوه صخره زرد را به دوران دوم زمین شناسی یعنی دوره ژوراسیک نسبت می دهند و شواهد به دست آمده از درون غار آهکی از آن است که این غار پناهگاه انسان های اولیه بوده است.

مردم روستای علیصدر و روستاهای اطراف از دیرزمان به وجود این غار پی برده بودند و از آبش بهره برداری می کردند ولی هیچگاه به این فکر نیفتاده بودند که ممکن است با پیشروی در غار منظره ها زیبا و جهانگرد پسندی ببینند!تا اینکه در پنجم مهرماه سال 1346 گروهی از اعضای هیئت کوهنوردی همدان غار علیصدر را مورد بازدید و کاوش قرار دادند.

آنها با وسایل ابتدایی مثل چراغ دستی و تیوپ لاستیک میزانی درون غار پیشروی کردند. بازدید این گروه در روزنامه های محلی منعکس شد و با پخش خبر یک غار شگفت انگیز و بی پایان در سطح رسانه ها سیل محققان کوهنوردان و علاقمندان آثار طبیعی به سوی آن سرازیر شد.

در سال 1352 کوهنوردان همدانی دهانه ورودی غار را به قطر نیم متر تعریض کردند و از سال 1354 استفاده عمومی از غار علیصدر شروع شد.در آن موقع اهالی روستا مسافران را با چراغ های دستی قایق و پارو به تماشا قسمت های ابتدایی غار می بردند.هم اکنون 10 الی 11 کیلومتر در غار پیشروی شده است ولی هنوز تمام کانال ها و شبکه های ارتباطی اش کشف نشده است.آنچه امروز از غار علیصدر قابل بازدید است تنها 4 کیلومتر از فضای غار می باشد که با پروژکتور نور پردازی شده است.

در مجموع بازدید از محوطه وسیع قندیل ها- قندیل بزرگ- جزایر سوم و چهارم قایقرانی- غارنوردی و گذر از پیچ و خم گذرگاه های آبی و دالان های با سقف بلورین به بیننده می باوراند که این اثر حقیقتاً یکی از شاهکارهای آفرینش است.

بعلاوه قابل ذکر است که غار علیصدر به همراه کوه دماوند در سال 2010 میلادی نامزد قرار گرفتن در لیست عجایب هفتگانه طبیعی دنیا شد که با رتبه خیلی خوبی هم در صدر این جدول قرار داشت.

توصیه می کنم برای یکبار هم که شده غار علیصدر را ببینید و از فضای حسابی متفاوت آن لذت ببرید.

منبع: ماهنامه فرهنگی / اجتماعی شاهد نوجوان شماره 61

منبع: راسخون