با کودکی که فرزندم را کتک می زند چه کار کنم؟ - وبلاگ عصر نو

به گزارش وبلاگ عصر نو، فرض کنید کودکی در مهدکودک به فرزند 3ساله شما سیلی زده است. والدین او هم معتقدند که فرزند آن ها کاری نکرده است. مربی هم سکوت می نماید. در چنین شرایطی، چه واکنشی باید نشان بدهید؟ اگر چنین اتفاقی دوباره تکرار گردد، چه باید کرد؟ غریزه والدگری ما اقتضا می نماید که زمانی که شاهد صدمه تماشا فرزندمان هستیم، صرف نظر از اینکه اصل ماجرا چه باشد، از فرزند خود محافظت کنیم اما ممکن است باز هم ماجرای مهدکودک برای او اتفاق بیفتد. بنابراین، باید روش درست برخورد در چنین شرایطی را بدانید تا در دفعات بعدی آمادگی بیشتری داشته باشید.

1. از نگاه کودک به ماجرا نگاه کنید

همه ما می دانیم که بچه ها 3ساله آداب خویشتن داری را نمی دانند. کودکی که دیگری را کتک می زند، احساس بدی دارد که فکر او را به سمت پرخاشگری سوق می دهد.

در واقع، در بیشتر مواقع، علت کتک زدن، لگد زدن یا هل دادن بچه ها دیگر این است که او نمی داند در موقعیت های سخت باید چه کاری انجام دهد. او به تصور خود به آخر خط رسیده و تکامل فکری اش به جایی نرسیده که برای کنترل احساسات خود یا فکر کردن به راه چاره های نو کار دیگری انجام بدهد. بنابراین، ممکن است هرگز علت رفتار او را متوجه نشوید.

علت وجود بزرگسالان هم همین است. سرزمینی را تصور کنید که در آن فقط بچه ها 3ساله زندگی می نمایند. چه اتفاقی میفتد؟ بله، هرج ومرج می گردد! بنابراین، اگر کودک شما به دیگری صدمه زده، تنها به این علت که مثلا سیلی او رفتاری عادی و گذراست، نباید کنار بکشید.

او باید بیاموزد که رفتارش درست یا قابل قبول نیست. نکته ای که از قلم نیاندازید این است که بچه ها شما یا دیگران، همواره در حال دیدن هستند. شاید فکر کنید که آن ها مشغول بازی با اسباب بازی هایشان هستند و به شما توجهی ندارند اما آن ها حتی هنگام بازی کردن هم واکنش شما در موقعیت های مختلف را رصد می نمایند. کودک 3ساله ای که دیگری را کودک می زند، اگر ببیند که فرد بزرگسالی عصبانی شده، متوجه نمی گردد که باید در آن لحظه چه کاری انجام بدهد و تنها واکنش او را می بیند.

2. آرامش خود را حفظ کنید

اگر والدین کودک خطاکار مداخله نمی نمایند، شما می توانید این کار را انجام بدهید. از فرزندتان بپرسید که آیا حالش خوب است یا نه. احتمالا در پاسخ به این سؤال با واکنش اشک آلود کودک روبه رو می شوید. بنابراین، با آرامش به کودک خطاکار بگویید که به نظر می رسد که فرزند شما را آزار داده و ناراحت نموده است.

چنین برخوردی احتمالا مربی مهدکودک یا والدین آن فرزند را وادار می نماید که کاری انجام دهند یا چیزی بگویند. علاوه براین، واکنش همراه با خونسردی شما به فرزندتان اطمینان می دهد که همه چیز تحت کنترل است. واکنش خونسردانه هم با فکر آگاهی حاصل می گردد. تمرین فکر آگاهی به مغز ما یاری می نماید تا در موقعیت های استرس زا که اغلب با واکنش های احساسی شدیدی همراه می شوند، آرام بمانیم.

رسیدن به این درجه از آرامش نیز به ما یاری می نماید که واکنش بهتری داشته باشیم. در شرایطی که فکر آگاهی را تمرین نموده باشید، موقع خشم به خود می گویید: خشم من در حال افزایش است و محتمل است که کنترل خود را از دست بدهم. ممکن است نسبت به کودک خطاکار یا والدین و واکنش خشونت آمیزی داشته باشم.

بنابراین، چند نفس عمیق می کشید، عصبانیت خود را کنترل می کنید و واکنش مؤثرتری نشان می دهید. علاوه براین، لازمه خودکنترلی در این شرایط، این است که مراقبه را تمرین نموده باشیم. مدیتیشن و مراقبه کم کم فکر ما را تغییر می دهد. در نتیجه، حتی با وجود احساسات شدید و افکار منفی هم تحریک پذیری کمتری داریم.

والدینی که روش هایی مانند مراقبه یا فکر آگاهی را تمرین نموده اند، در مقابل بچه ها خود نیز رفتار پرخاشگرانه ندارند و به آن ها رفتار آرام و همراه با خونسردی را یاد می دهند. وقتی حتی درباره موضوعات پیش پاافتاده نیز این روش ها را به کار می بریم، برای لحظات بحرانی مانند درگیری بچه ها آمادگی بیشتری داریم. با یک برنامه ریزی صحیح می توانید چند دقیقه از هر روز خود را به تمرین فکر آگاهی یا مدیتیشن اختصاص بدهید تا برای مواقع بحرانی آماده شوید.

3. پیش داوری نکنید

در شرایطی که کودک شما صدمه دیده، ممکن است به سادگی دچار پیش داوری شوید یا از برچسب هایی مانند قلدر، قربانی، کودک بدجنس یا کودک خوب بهره ببرید. بااین حال، به کار بردن این برچسب ها فایده ای ندارد و به درک رفتار بچه ها و واکنش صحیح برای حمایت از رشد اجتماعی آن ها یاریی نمی نماید. در عوض، برای ارزیابی رفتار بچه ها به خود یادآوری کنید که بچه ها از این طریق کنار آمدن را یاد می گیرند یا خشم کودک فریادی برای یاری است.

4. نسبت به فرزند خود واکنش مناسب داشته باشید

در شرایطی که کودک شما صدمه دیده، باید به او آرامش بدهید. هدف از این کار این است که به او نشان بدهید که او را درک می کنید، می بینید و می خواهید که آرام باشد. در چنین شرایطی، هدف از هم دردی با کودک این است که احساسات او را درک کنید.

5. اقداماتی که در مرتبه های بعدی باید انجام بدهید

روش هایی مانند فکر آگاهی و مدیتیشن به شما یاری می نماید که آرامش خود را حفظ کنید اما باید برای دفعات بعدی نیز آمادگی داشته باشید. اگر ماجرای کتک خوردن کودک شما تکرار شد، نشان می دهد که با مسئله مهم تری روبه رو هستید.

هر کودک باید در مهدکودک یا مدرسه احساس امنیت داشته باشد. اگر رفتار پرخاشگرانه کودکی با بی توجهی والدین روبه رو گردد، این احساس امنیت مختل خواهد شد. بنابراین، اگر باز هم کودک خطاکار به فرزند شما صدمه زد، ابتدا راهکارهایی که معرفی کردیم را به کار ببرید. سپس، این راه ها را امتحان کنید:

• با مربی مهدکودک صحبت کنید. پس از تمام شدن زمان کار مهدکودک، با مربی صحبت کنید و نگرانی های خود را برای او توضیح دهید.
• از مربی سؤال بپرسید. از او بپرسید که در مهدکودک چه روش هایی برای رسیدگی به مسائل رفتاری بچه ها دارند.
• توقعات خود را با مربی در میان بگذارید. کارکنان و مربی مهدکودک باید برای والدین محدودیت هایی معین نمایند. والدین باید بدانند که در مدت زمان حضور بچه ها در مهدکودک رفتار پرخاشگرانه مجاز نیست.

کلام آخر

شکی نیست که همه ما در موقعیتی قرار خواهیم گرفت که باید از سلامت جسمی و روانی فرزندمان محافظت کنیم. بنابراین، مسلم است که هر چه با او بهتر رفتار کنیم، بیشتر از او محافظت می کنیم. آیا شما تابه حال شاهد کتک خوردن فرزند خود بوده اید؟ به نظر شما در این شرایط برترین کار چیست؟

منبع: happilyfamily